'Wilders kan niet de vermoorde onschuld spelen over daden Breivik'

Afgelopen vrijdag (zwarte vrijdag) heeft zich in en rond Oslo een dubbele aanslag voorgedaan op het hart van de Noorse en eigenlijk ook de Europese sociaal-democratie.

Je kunt de daad toeschrijven aan een gestoorde gek, een 'lone wolf'. Maar Anders Behring Breivik was intelligent genoeg om klassieken als Mill, Orwell en Machiavelli te lezen, op internet en in politieke clubjes actief te zijn, en een agrarische onderneming te beginnen die hem in staat stelde zonder verdenking honderden kilo's kunstmest aan te schaffen om een bom in elkaar te zetten. 

De verschrikkelijke aanslagen van vrijdag kunnen niet anders dan politiek worden geduid. Want de sociaal-democraten, onder wie de Noorse premier Stoltenberg (die overleefde), waren het doelwit van deze als 'rechts-extremist' omschreven man. De omschrijving klopt, want hij pleegde geweld vanuit onmiskenbaar politiek-rechtse motieven.

Interessant was de ingetogen reactie van de Noorse premier, die meteen al op de mogelijkheid wees dat de aanslag niet van buiten (moslims) kon zijn gekomen, maar van binnen. In Nederland zag ik op de televisie Bram Peper, die het utopische vakantie-eilandje van de Noorse zusterpartij goed kende. Hij had niet zo veel met de schuld geven aan rechts of links. Ook PvdA-leider Job Cohen, het afgelopen jaar het doelwit van talrijke vileine aanvallen (vooral van rechts), wilde van geen beschuldigingen weten. Ik zou zeggen: hulde voor Bram en Job, want hun politieke beweging is 'in het hart getroffen' (Peper), en er waren meer dan tachtig vreedzaam kamperende jongeren uit hun politieke familie omver geknald. Toch bleven ze rustig, netjes en bij zinnen. Herinneren we ons de lynchstemming in Nederland nog na de moord op Pim Fortuyn? Vergelijk dit met de veel grotere tragedie die in Noorwegen is gebeurd en zie het verschil.

Nederland staat er sowieso gekleurd op, want in een manifest dat de dader op internet verspreidde, verwees hij diverse keren naar ons land, dat door de massa-immigratie uit de islamitische landen wordt bedreigd. Ook had hij goede woorden over voor Geert Wilders, die als enige in Europa 'een conservatieve partij' zou leiden die die naam waard was. Ook '2083: Een Europese Onafhankelijkheidsverklaring', een manifest van 1.500 bladzijden, doet sterk denken aan het gedachtengoed van Wilders. En dat terwijl Noorwegen in 1972 al 'nee' tegen Europa zei en zelfs niet tot de EG is toegetreden. Sterker, als er één land verstandig is bestuurd en zijn soevereiniteit heeft bewaakt, is het Noorwegen (vaak onder leiding van sociaal-democratische vrouwen). Nog pijnlijker: de moordenaar van minimaal 76 onschuldige mensen pleitte ook om de Nobelprijs voor de Vrede aan Ayaan Hirsi Ali toe te kennen, alsof de naam van Hirsi Ali door de brief van Mohammed B. op het lichaam van Theo van Gogh al niet genoeg is besmeurd.

Natuurlijk heeft Wilders geen schuld aan de dubbele aanslag in Noorwegen. Die is het werk van één man, de zelfverklaarde nationalist en christelijke kruisvaarder Anders Behring Breivik (waarmee Europees rechts nu ook zijn eigen Yigal Amir heeft, die in 1995 de Israëlische sociaal-democratische premier Rabin vermoordde en een kras zette op het 'Oslo-proces'). De dader, die geen zelfmoord pleegde en in de rechtszaal 'verantwoording' wil afleggen, is ook niet weggelopen voor zijn urenlange, 11/9-achtige daad. Maar de obsessies en vijanden van de dader (de islam, het multiculturalisme, het cultuurrelativisme, het marxisme, links in het algemeen) komen wel angstig overeen met die van Wilders. En de dader verwijst zelf naar het messianistische wilderiaanse gedachtengoed.

Dat maakt Wilders nog niet schuldig, maar hij kan ook niet meer de vermoorde onschuld spelen en doen alsof hij politiek niet verantwoordelijk is. Anders Behring Breivik is geslaagd waar degenen die het proces tegen Wilders aanspanden hebben gefaald. Breivik heeft Wilders nog niet de mond gesnoerd, maar de PVV-leider zal voortaan wel een toontje lager moeten zingen. Links zal eraan herinneren dat de bom en de kogels ditmaal van rechts kwamen. Na zwarte vrijdag is de wereld voor de PVV niet dezelfde meer. De sociaal-democratie in Europa kan  rechts zonder grote woorden voorhouden dat het niet laf, maar juist dapper is om politiek correct te zijn.

Dit artikel verscheen eerder op dagelijksestandaard.nl

^{Dirk-Jan van Baar is historicus}